Temperatuur stijgt gestaag: Genieten!

Na een rustige zaterdag (8 april) hebben we zondag zin in een dagje weg! Na een trage start rijden we in de middag naar Chania. Eigenlijk zijn we nog nooit echt in het oude centrum geweest. We merken dat het toeristenseizoen nog niet begonnen is want er zijn nog heel veel terrassen en winkeltjes dicht. We belanden op een leuk terras in de zon naast een, blijkt later, prachtige kerk. De mezes appetizers smaken redelijk maar niet echt bijzonder. Beetje toeristische mix. Worden wij wellicht wat kritischer nu we hier meer en meer van de Kretenzer keuken proeven? Na de lunch lopen we nog wat door de kleine idyllische straatjes van het oude stadscentrum. We genieten van de voorjaarszon en komen langs een heel leuk stekkie, het terras van taverna Ela. Daar spelen we een potje backgammon, ons favoriete spel dat we meegenomen hadden en vorig jaar oktober gekocht tijdens ons verblijf op Kreta. Dit spel wordt ook veel door de Grieken zelf gespeeld. We voelen ons hierdoor meer en meer ingeburgerd. Steeds vaker worden we in het Grieks aangesproken wat best grappig voelt. Maar veel verder dan 'Hoe gaat het.' 'Het gaat goed', Goedemorgen, Goedendag, goedenavond, Doei, eet smakelijk en tot ziens, komt het helaas niet. Ik ben te veel bezig met het herinrichten van ons leven hier en daardoor kan ik de energie nog niet opbrengen om mij serieus met het leren van de Griekse taal bezig te houden. Maandag hebben we een gemiste oproep van Ikea. Zouden de bestelde spullen binnen zijn? Ik bel terug en krijg te horen dat de afdeling uitgifte goederen niet bereikbaar is, in gesprek is en dat ze terug zullen bellen. Je raadt het al: Dat doen ze dus niet. Dinsdag bel ik zelf weer terug en krijg te horen dat de spullen binnen zijn. Yes! Ons bed, ons dekbed, wat heerlijk! Gauw dekbedovertrek wassen en samen met Geert naar Ikea. Nu maar hopen dat alles in onze Auris past. Gelukkig het past, alleen pas ik niet meer voorin en er zit niets anders op dan opgevouwen naast de matrassen op de ingeklapte achterbank plaats te nemen. Gelukkig ben ik nog redelijk lenig en kan ik de autorit van 30 minuten volhouden. We zijn weer op tijd terug en genieten wederom van het zonnetje. De monteurs van het elektrische hek komen deze middag langs om een onderdeel te vervangen zodat het hek weer automatisch open en dicht kan met afstandsbediening. Het is gelukt, weer iets van het lijstje geschrapt. Woensdag besluiten we na het ontbijt een stuk te gaan wandelen. We weten niet welke route we moeten nemen maar met de GPS van de telefoon komen we zeker weer terug bij ons huis. We lopen omhoog richting ons dorp en nemen na een tijdje een onverhard weggetje en uiteindelijk komen we in het nabijgelegen dorp Maza terecht. In het dorp denken we een leuk weggetje te nemen maar dat blijkt uiteindelijk dood te lopen en we moeten weer terug langs het kleine kerkje en de plaatselijke taverna. Zodra we de taverna passeren, worden we aangesproken door de uiterst vriendelijke eigenaar Costas die redelijk Engels spreekt. Costas vraagt of wij het mooie kerkje willen zien dat tegenover zijn taverna staat. De Byzantijnse kerk heet Agios Nikolaos en schijnt bijna 700 jaar oud te zijn. Onze verwachtingen zijn niet hoog maar als we het kerkje binnengaan weten we niet wat we zien, zulke prachtige muurschilderingen, eeuwenoud en zo mooi bewaard gebleven. Na een korte uitleg vraagt Costas of we wat willen drinken maar we melden hem dat we geen portemonnee bij ons hebben. Dat is geen probleem, zegt hij, dan betalen jullie toch gewoon een andere keer! We gaan binnen zitten en krijgen een sapje en wat zelfgemaakte wijn samen met wat culinaire creaties van de vrouw des huizes. Het smaakt allemaal heerlijk. Costas vraagt ons of we vrijdag zin hebben te komen lunchen en aansluitend deel te nemen aan de paasviering in de kerk op Goede vrijdag. Lunch lijkt ons leuk. Paasviering in de kerk lijkt ons minder aantrekkelijk. Luisteren naar dat Griekse gejengel is niet echt ons ding. Dus we spreken met hem af dat we vrijdagmiddag met z'n drieën komen lunchen. Na de wandeling rijden we naar Vryses waar we wat afhaalgerechten bestellen bij taverna Steki Kapri vlak voor de brug. Wat heeft u vandaag, vraag ik? Vandaag zijn er gevulde paprika's, gevulde tomaten en dolmadakia, gevulde wijnbladeren en tzatziki. Lekker vegetarisch. Na het eten beginnen we aan het demonteren van het bed waar we 2 weken in geslapen hebben. Oh wat kijk ik uit naar het moment dat we in ons nieuwe bed kunnen slapen. Helaas hebben we niet de goede schroevendraaier om de grote schroeven los te draaien. Ik besluit ons zwembadmannetje Adonis te appen en te vragen of hij kan helpen of dat hij iemand weet die ons kan helpen. Vrij kort na mijn berichtje reageert hij al. Hij zal binnen 90 minuten bij ons zijn. Voor hem een fluitje van een cent en het bed staat al vrij rap buiten. Ben heel benieuwd of de eigenaar Babis dit leuk vindt maar het gaat er nu om dat wij goed kunnen slapen in ons nieuwe bed. Adonis vraagt nog of hij moet helpen bij de montage van het nieuwe bed maar dat is niet nodig. Dat kunnen wij zelf wel. Ik sorteer en tel alle schroefjes en andere onderdelen en als een echt team hebben we na anderhalf uur zonder ruzie gemaakt te hebben het bed in elkaar. We zijn trots op onszelf en drinken een wijntje en proosten op ons nieuwe bed. Vrijdagmorgen worden we wakker met een spannend gevoel: vandaag landt Laura op Chania Airport. Ze heeft ons geappt dat ze op tijd is vertrokken dus we besluiten om 3 uur na haar vertrek op het vliegveld te zijn. Onze vlucht was tenslotte ook een half uur eerder dan verwacht geland. Op het bord met Arrivals lezen we dat haar vlucht om 12.06 is geland en vol spanning wachten we op haar in de aankomsthal. Maar wie er ook voorbij komt: geen Laura! Wachten duurt altijd lang! Wat zijn we blij haar weer te zien. Na een lekker bakkie koffie stappen we weer in de auto en via de bakker in Souda rijden we naar huis. Laura is erg enthousiast over het huis en de ligging van ons nieuwe onderkomen. Een uurtje na aankomst stappen we met z'n drieën in de auto naar Costas Kafenion in Maza waar we buiten op het terras neerstrijken in de zon voor de lunch. We worden hartelijk ontvangen en we starten met een Griekse salade. Daarna inktvis, wilde asperges, calamaris en gebakken aardappels. De Kretenzer keuken bevalt ons goed. Geert is niet gek op de gebakken inktvis. Na de raki keren we weer huiswaarts. Dat was een leuk begin van het paasweekend. Geen eieren geverfd, wel eieren gegeten. Kalo pasxa!